Ministers Sven Gatz en Geert Bourgeois roepen het van de daken: ‘Samen met het Vlaamse erfgoedveld maken wij het Europees Jaar van het Cultureel Erfgoed 2018’ . Ik draag graag mijn erfgoedverhaal bij.
Van kindsbeen af leeft in mij het bewuste besef dat alles vergankelijk was. Helaas nam ik vroegtijdig afscheid van meerdere familieleden die me nauw aan het hart lagen. De ‘rimpeling’ waarover Irvin D. Yalom schrijft in zijn boeiende boek ‘Tegen de zon inkijken’, is dan ook het verklarend begrip dat mij bewust en onbewust drijft om mijn kinderen op te voeden, om hen waarden en cultuur bij te brengen, om musea te bezoeken, om klassieke muziek te beluisteren… U herkent het vast in uw eigen leven, de geruststelling en de tedere glimlach die wordt opgewekt bij sommige van uw handelingen die uw dierbaren u voordeden. Erfgoed maken we dus ook een beetje zelf, toch?
En precies daarom hecht ik veel aan cultureel erfgoed. Niets mooier en meer geruststellend dan de brug te mogen ervaren tussen het ‘nu’ en het ’toen’.
Erfgoed klinkt niet bepaald ‘sexy’, vind ik. Toen ik in 2010 begeesterd raakte door een zilveren kunstwerk in ontwikkeling, kreeg ik de drang om een grote uitdaging aan te gaan.
Zilver, en vooral antiek zilver, doen opleven in een prikkelend, meeslepend en romantisch verhaal dat een breed publiek kon vervoeren.
Een leerrijk avontuur werd het, met veel research en studie, niet alleen over zilver maar ook over de traditie van truffeljagen, over Het Oordeel van Paris dat P.P. Rubens schilderde en over nog meer erfgoed dat me inspireerde.
In 2014 was het zo ver: ‘A.G.’ (argentum) werd geboren, niet alleen als debuutroman, maar ook als gedeponeerd langspeelfilmscenario en als kortfilm die een dubbele nominatie in de wacht sleepte in Nice. Niemand minder dan Axel Daeseleire, Lyne Renee, Rikkert Van Dijck, Door Van Boeckel, Jan Sobrie, Leo Madder en Ellen Verest engageerden zich voor dit project, dat met crowdfunding en de goodwill van meer dan 30 bedrijven en KASKA gerealiseerd werd.
Niet alleen Faro en Klara pikten mijn roman, uitgegeven in eigen beheer, op.
En zie, in 2018, is ‘F.E.’ er. Kon de uitdaging nog groter?
Ijzer als thema… ijzer sexy maken, Duits erfgoed onder de aandacht van een breed publiek brengen, het belang van Erasmusprojecten, de verbinding tussen Vlaanderen en Duitsland, de ridders van vandaag gaan vinden?
Wel ja, uitgeverij Van Halewyck zag er graten in. Meer over ‘F.E. Een eed van ijzer en bloed verbreek je nooit’ lees je elders op deze website.
Dit jaar is het dus Europees Cultureel Erfgoedjaar en Vlaanderen roept u op om ook uw stempel te zetten.
De mijne ligt nu in de boekhandel!
