Dankbaar voor deze erkenning:
Spra- ke- loos !!
Nee Pascale, er volgt geen recensie van Tom Lanoy’s boek maar de titel verwoordt mijn “state of mind” na het lezen van jouw boek of zoals de Fransen het meer gebald zeggen: ” bouche bée” .
Het AG-verhaal heeft me bijwijlen ontroerd, verleid en bedroefd.
Bij het lezen van sommige passages mijmer ik: welke oude ziel huist er in die charmante dame?
Hoe is ’t godsnaam mogelijk dat jij zo kleurrijk het verhaal kan larderen met saillante details die dan ook nog alle historisch correct zijn?!
Soms, bij sensuele taferelen, wanneer je op plastische wijze de vrouwelijke charmes van bv. Christine beschrijft, vraag ik me af of jìj wel de auteur kan zijn van dit verhaal want het is dòòr, en met de ogen van een màn dat er een verdomd verleidelijk doek wordt geschilderd.
De romanfiguren worden, bij het vorderen van het verhaal, hoe langer hoe meer levensechte personages waardoor je al lezend letterlijk hun wereld wordt ingezogen en word je overrompeld door hun emoties die je onmogelijk onberoerd kunnen laten.
Toch was ik nog verrast dat het einde mij zò aangreep. “Beklijvend” geloof ik, is het toepasselijke woord, wanneer ik de laatste pagina had gedraaid.
Gefeliciteerd Pascale met deze ontroerende story, zo mooi verwoord.
Ik kan alleen maar hopen dat jij uit het versmelten of mengen van Al, Mg of Ca nogmaals de nodige inspiratie kan puren om je lezers op een dag opnieuw te verwennen.
Bedankt alvast voor dit geschenk!
Armand VdB
