Met de natuur als gids, is het onmogelijk te verdwalen, schreef Cicero…
Vandaag op wandel in de Kalmthoutse Heide besefte ik halverwege mijn pad dat mijn zonnebril verdwenen was. Ik maakte rechtsomkeer en legde de ganse weg terug af, op zoek naar…
Eigenlijk daadwerkelijk op zoek naar dat ene kleine witte pluisje dat ergens ten velde kleefde aan een stengel pijpenstrootje. Ik had er een close-up foto van gemaakt, herinnerde ik me. En misschien was de bril van mijn hoofd gegleden tijdens het bukken voor de foto?
Eureka! Gevonden! Tussen de grassen, onder toezicht van het wuivende, iele veertje, kreeg ik, moe maar voldaan, niet alleen zicht op mijn zonnebril.
Maar ook op een nieuw coaching-initiatief. Want, wat Cicero ons vertelde is waar: ‘Met de natuur als gids verdwaalt men nooit’. En daar vertrouw ik 100% op.
Wat ik mezelf gun wanneer het te druk wordt in mijn hoofd?
Een mooie wandeling in de natuur en liefst dan in mijn heimat, de Kalmthoutse Heide, het natuurreservaat dat ik koester sinds mijn kinderjaren. Ik schreef er gedichten over, fotografeerde en filmde haar. Ik draafde erdoor heen, braafjes op het ruiterspad of wat gedurfder dwars door de vennen.
Het is nog steeds mijn oord van bezinning, een idyllische plek waar ik kan vertragen en in verwondering kan staan voor de eenvoud en voor de stilte.
Uit de ongerepte stukjes natuur weet ik metaforen te distilleren, beelden die ik kan vertalen naar de essentie van wat ik voel of wil.
Het geeft me weer richting en inzicht in hetgeen ik wil bereiken en doen. Het brengt me niet alleen een lichaam maar ook een geest in beweging!
Vandaag heb ik beslist om mijn binding met dit prachtig natuurlandschap niet alleen als individu maar ook als coach te beleven en te delen met personen die op zoek zijn naar een verloren stukje natuur in zichzelf.
